Kandidati i Partisë Socialdemokrate të Gjermanisë (SPD) për Kancelar, e cila fitoi pak zgjedhjet parlamentare të së dielës, Olaf Scholz, fitoi zgjedhjet në Gjermani.

Momentalisht, Olaf Scholz është Zv.Kancelar dhe Ministri i Financave i Gjermanisë.

Scholz, i cili i përket krahut më konservator të partisë, humbi vitin e kaluar nga dyshja presidenciale e SPD, Norbert Walter-Borjans dhe Saskie Esken, në zgjedhjet e brendshme presidenciale të partisë.

Ish-kryebashkiaku i Hamburgut, Olaf Scholz ishte i njohur për shumë njerëz si një kandidat i papërshtatshëm për Kancelar për shkak të mungesës së emocioneve dhe profilizimit të pamjaftueshëm.

Brenda partisë, shumë e kritikuan atë si të qenë shumë afër me demokristianët, një partner i madh koalicioni në qeverinë aktuale të Kancelares Angela Merkel dhe një përkrahës i vazhdimit të koalicionit me Unionin Kristian Demokratik CDU / CSU.

Ajo që konsiderohet si përparësi e Scholz është përvoja e tij shumëvjeçare në poste të ndryshme ministrore dhe në postin e kryetarit të bashkisë së Hamburgut.

Qetësia veriore dhe pragmatizmi, këto janë ndoshta dy përshkrimet më të zakonshme të kandidatit të SPD, Olaf Scholz.

Deri kohët e fundit, përshkrime më pak lajkatuese si “Scholzomat” mund të dëgjoheshin pak më shpesh, për qëndrimin e tij mjaft të ashpër dhe retorikën mekanike, ose “Fytyrë konkrete” për shmangien e shprehjes së emocioneve.

Scholz është akuzuar shpesh herë nga publiku se është një politikan i mërzitshëm, por, i pyetur nga revista e njohur “Brigitte”, ai u përgjigj: “Së pari, edhe unë kam emocione dhe shumica e njerëzve e dinë se për çfarë flas. Së dyti, po kandidoj për kancelar dhe jo për të qenë arbitër cirku”.

Në prag të zgjedhjeve parlamentare, nuk ishte e qartë për shumë njerëz se si ky politikan, të cilin as partia e tij nuk e donte si president, arriti të marrë pozicionin e Kancelarit të ardhshëm të një prej vendeve më të fuqishme në botë.

Ajo që e favorizoi Scholz ishte fakti se për shkak të rolit të tij në kabinetin e fundit të Angela Merkel dhe faktit që të dy politikanët punojnë mirë së bashku, ata e panë atë si garantuesin më të madh të vazhdimësisë së politikës aktuale të Kancelares që shumica e qytetarëve ende do të donin ta shihnin në të njëjtin pozicion.

Sipas bashkëpunëtorëve të tij të ngushtë, ai është gjithashtu i lidhur me kancelaren aktuale nga tiparet e karakterit që e mbajtën Angela Merkelin në pushtet për 16 vjet: emocione të përmbajtura, mendueshmëri dhe një tendencë për të marrë një qasje analitike ndaj problemit. Kjo është padyshim ajo që gjermanët vlerësojnë tek politikanët.

Kur Partia SocialDemokratike (SPD) ishte partia e parë që propozoi Scholz si kandidat për Kancelar vitin e kaluar, ministri i Financave njoftoi se kandidimi i tij nuk ishte një dredhi PR, por se ai me të vërtetë donte të fitonte. Duke pasur parasysh vlerësimin e atëhershëm të SPD, i cili ishte në fund historik dhe në disa pika prapa Alternativës për Gjermaninë dhe të Gjelbërve, askush nuk i kushtoi shumë vëmendje deklaratave të Scholz.

Për vite me radhë, SPD, në fakt që kur u bashkua me qeverinë e fundit të koalicionit të Angela Merkel si partner minoritar, është njohur si një parti në një krizë të thellë të kryesuar nga një kuadër jopersonal dhe plotësisht i dështuar.

Si ministër i Financave, reagimi i Scholz ndaj pandemisë së COVID-19 u konsiderua “e shkëlqyer” nga Fondi Monetar Ndërkombëtar.

Gjatë tre viteve në këtë post, Scholz krijoi mundësi për balancimin e buxhetit të brendshëm dhe ndihmoi në krijimin e fondit të rikuperimit të BE-së, duke tejkaluar rezistencën e Merkel ndaj këtij plani, për shkak të nivelit të paprecedent të borxheve të disa vendeve anëtare.

Me Francën, Scholz udhëhoqi përpjekjet për aplikimin e një takse minimale për korporatat globale dhe rregulla të reja për gjigantët e teknologjisë.

Ai ka denoncuar disa herë aleancën CDU/CSU, me të cilat është partner në koalicion, si një fraksion politik shumë i afërt me grupet e biznesit, si ato të pasurive të patundshme.

Gjithashtu, duke u vetëpromovuar si një njeri i aksionit që jo vetëm i çon gjërat deri në fund, por edhe me prirje për një drejtësi sociale më të mirë se të Gjelbrit.

Si kancelar, ai ka premtuar se do të rrisë pagën minimale, do të forcojë kontrollet për qiratë dhe do të mbështesë investimet publike për një infrastrukturë më të gjelbër dhe më digjitale.

Scholz brenda SPD-së në vetvete nuk është shumë i popullarizuar dhe i përket asaj rryme pragmatike që mbronte ri-hyrjen në një koalicion me demokristianët, edhe pse pothuajse e çoi partinë në vetë-shkatërrim.

Scholz është gjithashtu një “leckë e kuqe” për krahun e majtë të SPD për mbështetjen e tij për reformat ende të diskutueshme të tregut të punës të kryera nga kandidati socialdemokrat Gerhard Schroeder, nën të cilin Scholz ka shërbyer gjithashtu si Sekretar i Përgjithshëm i partisë që nga viti 2002.

Scholz nuk ka një rezyme emocionuese pas tij: një fëmijë tipik i Gjermanisë Perëndimore të pasluftës, Scholz lindi në Osnabruck në 1958, por u transferua në Hamburg aty pranë me familjen e tij në moshën 3-vjeçare. Aty Olaf u diplomua në fakultetin juridik, duke patur më pas një karrierë e lakmueshme si avokat i punës.

Edhe pse u bashkua me SPD në moshën 17 vjeç, karriera e tij më serioze politike filloi pasi mbushi 40 vjeç. Që atëherë, ai ka mbajtur pozicionin e ministrit të Punës në qeverinë e parë të koalicionit të Angela Merkel, ndërkohë ishte kreu i Hamburgut, vetëm për t’u kthyer në qeveri pas zgjedhjeve të vitit 2017.

Siç vërejnë biografët e tij, Scholz dallohet nga cilësitë që vlerësohen kryesisht në veri të Gjermanisë midis të ashtuquajturve hanseatikët, pasardhës të një krijimi ekonomiko-politik mesjetar, për të cilin gjermano-veriorët janë ende shumë krenarë dhe për të cilët, siç qortohen në pjesën tjetër të Gjermanisë, ata shikojnë pjesën tjetër të vendit pak nga lart.

Duke gjykuar nga sondazhet e opinionit, Scholz nuk ishte dëmtuar qartë nga skandalet financiare që rrethonin kompaninë e dështuar Wirecard ose hetimin e pastrimit të parave, e cila është pjesërisht e lidhur me ministrinë e tij.

Schulz aktualisht jeton në Potsdam, një qytet i pasur historik pranë Berlinit.